Dag 10

31-05-2014 Lindblad National Geographic expedition cruise

Deden we vanochtend om 07.00 uur het patrijspoortje open, was het toch helemaal bewolkt! Dat hadden we niet besteld. Voor het ontbijt gingen we weer even lekker met z’n tweetjes zitten in de bistro. Zo konden we tenminste opschieten. En eindelijk, we zijn immers al op de helft, heb ik mijn oat meal gevonden. Heerlijke warme brinta met kaneel, suiker en rozijnen. Da’s in ieder geval een goede bodem voor de lange hike. Overigens gingen d’r nog wel drie kleine bolletjes mee voor onderweg. Om 08.30 uur werden we met de zodiacs in Hellmebotyn afgezet en begonnen we aan de lange hike. Overigens is Hellmebotyn niet meer dan een paar zomerhuisjes van vooral Sami. Vanwege de zwaarte van de hike waren we dit keer maar met twaalf mensen, een leuk klein groepje dus. Carl was onze expeditieleider en begon lekker rustig, gelukkig maar, want het ging gelijk aardig omhoog. Op een mooi uitkijkpunt stopte hij even om de verschillende soorten struiken en bomen te tonen die hier zoal groeien. Vervolgens liepen we via een bos naar een waterval. Best wel een eigenaardige waterval, aangezien deze zich niet geheel verticaal naar beneden stortte, maar meer over rotsen leek te glijden. Moeilijk om in woorden uit te leggen. Maar goed, vanaf nu werd de hike een zware hike vanwege de modder en de glibberige rotsen en daarnaast ging het ook nog eens steil omhoog. Af en toe stopten we wel even voor een mooi uitzicht op de boot. Op het hoogste punt heeft Carl (op advies van Moppie) nog een leuke groepsfoto gemaakt, dat we juichen en springen. Die zullen we één dezer dagen nog wel terugzien bij de evening recap. De terugweg konden we heerlijk in eigen tempo doen zodat we eigenlijk alleen maar met z’n tweetjes liepen. Om 12.00 waren we zo’n beetje weer terug bij de boot. We waren nog nauwelijks met de zodiac teruggebracht of we konden alweer aanvallen. Ook nu namen we eerst een soepje, de yellow pie soup, ofwel kikkererwtensoep. Heerlijk! En pas als de rij nagenoeg is verdwenen gaan wij onze bordjes opscheppen. Het was dit keer overigens een echte Scandinavische lunch met veel koude vis, waaronder haring in allerlei soorten, en de Zweedse gehaktballen, geserveerd met een glaasje aquavit á 41,5%. Da’s lekker warm worden! Na de lunch hebben we nog even in de observatie ruimte gezeten naast de bibliotheek en ben ik de foto’s al gaan doorworstelen om er een selectie uit te halen. Halverwege moesten we dat staken aangezien de oogjes dicht vielen. En dus besloten we de powernap al te nemen. Ondertussen voeren we een andere arm in van de Tysfjorden. Hier konden we om 15.15 uur ook even van boord voor de beroemde rotstekeningen of iets dergelijks. Wij lagen in ieder geval lekker in ons mandje en hebben van dit alles niets meegekregen. Nog net op tijd voor de evening recap om 18.30 uur waren we weer in de lounge. Er was echter alleen nog plek aan de bar, maar dat is voor ons geen probleem. Even later kwamen ook Sandra & Richard erbij staan. De evening recap begon met een verhaal van Carl, maar helaas niet met de foto van vanochtend, maar met een verhaal over de Sami cultuur. Na CT en Bud met het programma voor morgen was het weer tijd voor het diner. Sandra & Richard vroegen of we bij hen kwamen zitten samen met Jim & Lynn Taylor. Deze laatsten zaten overigens ook bij ons in de trein van Oslo naar Bergen. Dat werd een gezellige ronde tafel, met weer heerlijk eten. Als vooraf zalmtartaar en als hoofdgerecht een witvis. Om je vingers bij op te vreten! Dit keer geen kaas toe, maar voor Moppie nog wel een pannacotta met yoghurtijs. Daarna zijn we nog even lekker gaan uitbuiken in de bibliotheek met uitzicht op de Tysfjorden. Een enkele keer kwam er een plaatsje voorbij of soms alleen een paar huisjes. En nog zo lekker licht! Op het daily program stond dan ook voor het eerst vandaag dat er geen zonsopgang en –ondergang is. Even na half elf had ik m’n verhaaltje nagenoeg af en waren we inmiddels bevroren. Het is ’s avonds zo koud in de bibliotheek, maar ook in de lounge. Tja, voor de gekke twee Hollanders gaan ze natuurlijk de kachel niet opstoken. Voor de rest lag iedereen al te pitten. Wij, niet veel later, ook. Weltrusten!

Dag 11

01-06-2014 Lindblad National Geographic expedition cruise

Good morning! Kelere, gaat die wekker al om 05.30 uur af! En dat voor het bezoeken van een stadje? Jawel, inmiddels waren we aangemeerd in Tromsø. Na het ontbijt, met French toast dit keer, stonden om 08.00 uur de bussen klaar voor een trip door de stad. Helaas miezerde het iets, maar daar had je in de bus weinig last van. Na een kleine rondtoer stopten we bij de Arctic Cathedral. Een vrij moderne kerk, maar wel fotogeniek. Dit keer ging ik net zoals Michael Nolan door de knieën middenin het gangpad. Dat zijn de top vijf foto’s! Na een drie kwartier zaten we weer in de bus richting het Tromsø University Museum. Het mooie was dat ze hier Wi-Fi hadden zodat we de e-mail en apps konden checken. Lekker belangrijk! Wat nog wel even genieten was, was de film over het noorderlicht. Echt, daarvoor moeten we in de winter nog een keertje terug naar het noorden. Wat is dat bijzonder mooi! Een klein minpuntje: de koffiebar was nog niet open. Het was nog vroeg en we waren nog niet echt wakker. De volgende stop was het Polar Museum. Dat was een klein houten gebouwtje met allemaal oude rotzooi van vroeger. Zo kreeg je wel een indruk hoe ze hier vroeger leefden. Eigenlijk best wel interessant. Maar wij sjezen daar zo doorheen en dus hadden we nog even de tijd om buiten foto’s te maken. Eenmaal weer in de bus dachten we regelrecht naar de boot te gaan, maar helaas, de koffie moest nog even wachten, want we namen nog even een omweg. Uiteindelijk waren we om 11.30 uur weer terug op de boot en namen we eerst een koffie in de bistro. Even later zaten we weer aan de lunch met eerst een heerlijke broccolisoep. Vervolgens weer een salade, maar dan net even anders dan de afgelopen week. Dit keer hadden ze daarnaast frietjes, en een soort vissticks, lekkere groenten, verschillende soorten aardappelen en rib-eye. De middag kon je vervolgens zelf invullen. Er was wel een hike die na een busrit van drie kwartier begon, maar wij gingen lekker door de stad rond hobbelen. Bij het verlaten van de boot konden we nog een spelletje basketbal spelen met de crew. Ze zetten gewoon één paal met de basket op de kade en ze kunnen spelen. Geweldig! Inmiddels was de lucht gaan breken en kwam soms zelfs het zonnetje lekker door. Helaas was het alleen wel zondag en waren er dus nauwelijks winkeltjes open. Voordat we weer aan boord gingen hebben we bij O.L. Aune een cheesecake met koffie genomen. Wat een geweldig tentje, vooral het restaurant achter de bar. Dat leek wel een binnenpleintje waar het wasgoed nog buiten hing. Eenmaal aan boord konden we ons opfrissen voor de evening recap. Dit keer waren we dus eens een keertje op tijd! Dan maar eens een prosecco in plaats van water. Voor het diner schoven we weer aan bij Sam & Connie Perkins. Hij heeft wel een beetje weg van oom Ken en qua leeftijd wellicht ook, want morgen blijken ze 57 jaar getrouwd te zijn. Dat is toch geweldig dat je op die leeftijd nog kan meekomen. Dat moeten wij nog maar zien. Voorlopig zitten we nog op de National Geographic Explorer. Het eten was, zoals we inmiddels gewend zijn, weer geweldig. We begonnen met een spaghetti met krab uit Reine gevolgd door zalm met asperges. Voor het kaasplankje was vervolgens geen ruimte meer, alleen nog wat koffie. Maar halverwege de koffie kregen we de melding dat we al bij het eiland Fugløya, ofwel Bird Island zaten met een heleboel puffins. Dus wij gauw de jassen aan en naar buiten. Er waren inderdaad heel veel vogels, maar of het puffins waren was voor ons niet te zien, zo ver weg zaten ze nog. De dag eindigde weer in de bibliotheek met het schrijven van dit verhaaltje. Ondertussen zaten we op volle zee met donkere wolken boven ons. De horizon ging op en neer, maar niet zoals op de tweede avond, ook nog eens zijwaarts. Dit keer had ik er dus weinig last van, of we zijn er inmiddels aan gewend. Dat kan ook! Rond 22.30 uur werd het weer bedtijd. En wat een goed vooruitzicht dat we morgen een beetje kunnen uitslapen! Weltrusten!

Dag 12

02-06-2014 Lindblad National Geographic expedition cruise

Zo, dat was een zwaar nachtje! En dat noemen ze een rustige zee! We hebben toch aardig liggen schudden, dusdanig dat we niet in diepe slaap vielen. Dus we zaten nog een beetje slaperig aan het ontbijt. En niks niet uitslapen vandaag, gewoon weer om 08.00 uur aan het ontbijt. Om 09.30 uur hadden we namelijk een presentatie van Sisse over de foto’s van National Geographic die in diverse magazines zijn gepubliceerd, plus het verhaal achter de foto’s. Wat een geweldige foto’s! De rest van de dag zaten we op zee richting Bear Island. Hadden we mooi weer even de tijd wat foto’s te skippen. Daar gaat een hoop tijd in zitten om een selectie te maken uit de inmiddels ruim 1200 foto’s. Om 11.30 uur was het dit keer al lunch time en kwam Bear Island in zicht. Na de lunch hadden we de safety briefing voor als we morgen aankomen bij Svalbard. Voor vanmiddag stond verder nog een zodiaccruise rond Bear Island op het programma. Omdat we niet allemaal tegelijk van boord konden, werden we in twee groepen verdeeld. De 300-kamernummers zaten in de eerste groep van 15.00 uur. Wij hadden dus de mazzel dat we in de eerste groep zaten en niet die van 16.30 uur. Buiten op het dek stond niet zoveel wind, maar anderhalf uur in een zodiac maakt toch wel koud, dus gingen de nodige laagjes aan. Op naar Bear Island! Al kunnen ze het beter Bird Island noemen. Eén en al vogels wat rond het eiland vloog. Het waren een soort puffins, maar dan met zwarte snavels en meeuwen in enorme grote hoeveelheden. Je bleef foto’s maken! Op een gegeven moment lag daar nog een scheepswrak tegen de klif aan. Geen mooi gezicht in ieder geval. Wat wel mooi was, waren de grotten waar we gedeeltelijk in voeren. Voor de terugweg werd even snelheid gemaakt, zodat we aardig zaten te ‘bumpen’. Nog even en je ligt buiten de boot. Aan boord namen we eerst een warme koffie om op te warmen. Richard & Sandra bedachten hetzelfde en dus gingen we samen aan een tafel zitten. Zo konden we ze gelijk wat tips meegeven over Amsterdam en hun route bekijken. Ze gaan na deze reis al fietsend van Amsterdam naar Brugge, niet verkeerd! Gelukkig hadden we geen evening recap, daar hadden we ook heel geen tijd voor met al die tips over Amsterdam. Voor het avondeten zaten we dit keer weer met totaal andere mensen aan tafel. Mark & Sharon Gottlieb en Mike & Karin Hoeffler. Al doen de namen anders denken, het waren toch echte Amerikanen, maar wel met Duitse voorouders. En blijkt die Mark ooit nog eens onderwater viool te hebben gespeeld in een Nederlands tv programma. Lekker belangrijk op dit moment. We zijn op weg naar Svalbard! Wat treffen we het overigens met het weer! Al was het vandaag weer grotendeels bewolkt, de zee is als een spiegel. Als dat vannacht nu ook eens zo blijft, kunnen we tenminste lekker slapen. Het avondeten was dit keer een typisch Filipijns buffet met onder andere een heel varken op tafel. Zelfs de obers waren in Filipijnse kledij. Ze hadden ook heerlijke salade en vis in kokos, gestoomde groenten, noedels en draadjesvlees. Dat was weer genieten! Na afloop hadden we in de lounge nog een optreden van de Spice Boys. Ofwel de Filipijnse crew vormde een band en zongen bekende Engelstalige nummers. En je wilt het niet geloven, maar op een gegeven moment gingen de voetjes van de vloer en liepen we zelfs in polonaise rond! Dat had ik toch niet verwacht van die Amerikanen, maar als je er zo’n gekke Irwin tussen hebt zitten en Patrick de hotelmanager is, dan krijg je blijkbaar dit soort dingen. Erg gezellig! Voordat we om 23.00 uur gingen slapen, heb ik op de kamer nog even snel m’n verhaaltje afgemaakt en hoorde ondertussen al gesnurk naast me. Dat wordt vast een lekker nachtje slapen. Midden op zee en dan nauwelijks deining. Onvoorstelbaar! Op naar Svalbard! Weltrusten!

Dag 13

03-06-2014 Lindblad National Geographic expedition cruise

Svalbard here we come! Om 06.30 uur deden we ons patrijspoortje open, maar nog geen Svalbard te zien. Tijdens het ontbijt kwamen in de verte de eerste stukjes Svalbard aan de horizon. Het was weer een ouderwets gezellig ontbijt in het Nederlands met Inger & Saskia. Wat hebben we weer gelachen, alleen volgens onze buren iets te luidruchtig. Al was de opmerking als een grapje bedoeld, er zit altijd wel een kern van waarheid in. Maar we zijn toch met vakantie! Na het ontbijt werd het lekker op het dek genieten van het uitzicht. Daarnaast heb ik ook nog eens een selectie van de foto’s gemaakt en ben nu helemaal bij. Van de ruim 2.200 foto’s heb ik het aantal teruggebracht naar 580. Dat scheelt effe een hoop. De presentatie van Carl over de flora en fauna op Svalbard hebben we daardoor wel moeten laten schieten. Ach, er zijn ergere dingen. Om 11.30 uur werd het dit keer alweer tijd voor de lunch. En zoals we gewend zijn, was daar weer van alles. Dit keer schoven we aan bij de Zwitsers. Ook een leuk stel blijkt en ze spreken goed Engels. Na de lunch was het eigenlijk gelijk omkleden voor de eerste landing op Svalbard. We kozen namelijk de lange hike die als eerste van boord gingen. De zee leek zo kalm, maar eenmaal in de zodiac gingen we aardig op en neer. Even na enen waren daar de eerste stappen op Svalbard en wat een geweldig weer! De zon scheen volop en de temperatuur was heel aangenaam. Samen met Carl gingen we op pad. Daarnaast was er nog iemand die op de uitkijk stond. Jawel, hier kunnen we een ijsbeer tegenkomen en dat wil je liever niet. In noodgeval zou hij, maar ook Carl een geweer kunnen gebruiken. Overigens was het best wel grappig lopen op Svalbard, want het mos veert op en neer als je een voetstap hebt gezet. Alsof je op de maan loopt, tenminste dat denk ik, op de maan ben ik namelijk nog nooit geweest. In de sneeuw zakte je iets verder weg, maar toch ook weer niet tot aan je knieën omdat je al gauw op de permafrost zit wat continue is bevroren. Na even gelopen te hebben, kwamen we de eerste rendieren tegen. Geweldig! Onze route werd gewijzigd richting de rendieren zodat we een stuk dichterbij konden komen. Tja, die bleven gewoon lekker door grazen in de sneeuw. Genoeg tijd dus om foto’s te maken. Dit keer moesten we overigens wel dicht bij elkaar blijven als groep. Er bestaat altijd een kans dat een ijsbeer de hoek om komt zeilen. Pas om 17.00 uur waren we weer terug aan boord. Maar nu hebben we ook even moeten wachten voordat we met de zodiac terug konden. Net op het punt waar je de zodiac in ging was namelijk iemand gevallen die eerst verpleegt moest worden. Gelukkig kon die nog wel, ondersteund door twee anderen de zodiac in getild worden. Aan boord was het weer eerst tijd voor een bakkie die we vervolgens meenamen naar de lounge. Even later begon daar de fotosessie van de aangeleverde foto’s. Zelf had ik ook een foto ingeleverd, die van Michael Nolan (één van de staffleden) die geknield in het kerkje van Træna zit samen met nog iemand om te laten zien hoe je de mooiste foto maakt. Alle foto’s werden vervolgens voorzien van commentaar met eventueel wat tips om de volgende foto nog beter te maken. Om beurten deden dat de verschillende staffleden en uitgerekend mijn foto werd door Michael himself van commentaar voorzien. En zowaar het was een goede foto! Daarna ben ik me even snel gaan douchen voordat de evening recap begon. De recap ging dit keer meer over afstanden en miles en seamiles. Mmm, iets wat ik niet zal onthouden. Voor het diner hadden we afgesproken met Inger & Saskia. Ook Jeroen, de it-officer, en Doug Gualtieri schoven aan. Op weg van de lounge naar het restaurant stond de kok bij de tafel met de vers gevangen kabeljauw bij Bear Island. Gaaf hoor! Verser kan niet! Het voorgerecht werd dus iets met kabeljauw en voor het hoofdgerecht verkozen we dit keer de tenderloin. Jeetje, wat was die goed! En zo hadden we gelijk een goed excuus om rode wijn te drinken in plaats van witte wijn. Tijdens het eten kregen we de melding dat we nog weer met de zodiacs van boord gingen. Maar dit keer zaten we in de late groep. Om 21.45 uur gingen we dus nog even van boord voor de walrussen. Het was een stukje koeler dan vanmiddag, maar gelukkig waren we goed aangekleed. Drie lagen voor de beentjes en vier lagen voor het bovenlijf. Alleen de vingertjes met twee lagen werden koud. Bij het strand aangekomen lagen daar een stuk of acht walrussen als één grote hoop blubber bij elkaar. Gelukkig kwamen ze na even ronddobberen in beweging. En net voordat we weer terug wilden gaan, ging er juist een walrus de zee in. Super! Dat was een mooi dessert! Terug aan boord van het schip moest deze ervaring gevierd worden samen met Inger & Saskia die ook bij ons in de zodiac zaten. Nog even een lekker wijntje in de lounge. Pas om 0.10 uur kroop ik m’n mandje in, terwijl het buiten nog helemaal licht was. Gekke gewaarwording is dat! Maar goed dat die patrijspoortjes goed kunnen worden afgesloten zodat we van het licht geen last hebben. Weltrusten!

Dag 14

04-06-2014 Lindblad National Geographic expedition cruise

Good morning! Again a verry nice day! Wake up immidiately because there is a polar bear at eleven o’clock. Dat is nog eens lekker wakker worden! Nu waren we gelukkig al aangekleed en konden dus direct naar buiten. En jawel hoor, de eerste ijsbeer! Wat geweldig! Al was het niet heel dichtbij, het was wel heel bijzonder. Vervolgens gingen we rustig ontbijten. Nou, alles behalve rustig. Het uitzicht op de icecubes was natuurlijk veels te mooi, dus dat werd toch weer een keer naar buiten voor wat mooie foto’s. Vervolgens ben je net goed en wel weer binnen, hebben ze weer een nieuwe ijsbeer gespot! Nou is het geen straf om beertjes te fotograferen. Uiteindelijk konden we ons ontbijt afmaken. Ondertussen hoorden we het gebeuk van het ijs tegen de boot. Wat een heftig geluid is dat! En bij een beetje ijsklontje schut de boot aardig op en neer. Om alles een beetje in de gaten te houden, zijn we lekker in de chartroom gaan zitten, dan ben je namelijk zo buiten. Ondertussen had ik de gelegenheid om weer wat foto’s te selecteren. Maar menig keer liepen we ook weer naar buiten. Dit is eigenlijk nog zwaarder dan een lange hike! De lunch was dit keer iets verlaat vanwege wederom een ijsbeer. Die moest natuurlijk eerst op de foto voordat we gingen eten. De lunch was dit keer Japans georiënteerd met miso soep, viscakejes en beef teryaki. Zeker niet verkeerd! Ook na de lunch liepen we weer van hot naar her en naar de bridge en weer terug. Ineens kregen we daar de melding dat er walrussen op een stuk ijs zaten. Dit keer kwamen we er tamelijk dichtbij. Wat een grote logge beesten zijn dat! En wat boffen we weer met het weer! Vandaar dat we halverwege de middag nog een toastje met gestoomde cod van de barbecue kregen. Wederom weer heel gezellig! Wellicht vanwege het bier dat we erbij kregen. Boven op het terras naast de wellness zaten we uit de wind en was het goed toeven. Net een beetje wintersport. Voor de evening recap waren we weer veels te laat en hebben net het laatste stukje, al staand in de deuropening, meegekregen. Zo waren we wel als eerste in het restaurant en konden we een leuk tafeltje uitzoeken. Gek genoeg kwamen we weer in dezelfde hoek uit. Even later schoof ook Carl bij ons aan tafel aan. Zo konden we mooi wat vragen stellen over Antarctica. Net na de laatste hap van het dessert werden we weer gewaarschuwd dat er een ijsbeer in beeld was. Nog geen drie tellen later was het gehele restaurant leeg en stond iedereen buiten. Dit keer was de ijsbeer iets dichterbij. Even later ging ie er nog eens rustig voor liggen. Ondertussen stonden wij te blauwbekken van de kou, we hadden immers geen thermo-ondergoed meer aan. Dat werd goed gemaakt, de beer kwam ons namelijk nog even gedag zeggen. Dichterbij de boot kon ie volgens mij niet komen. Wat een mooi toetje voor vandaag. Iedereen is door het dolle heen. Dat moest natuurlijk weer gevierd worden. Even later zaten we dan ook met Inger & Saskia aan de champagne in de lounge. Ook Piers, de rechterhand van de kapitein, schoof aan. Dat werd weer (heel toepasselijk) bere gezellig. Die Piers had ook verschillende kaasmopjes. Zo vertelde hij dat hij de ijsberen lokt met een bepaald soort kaas, namelijk commonbère. Ha, ha! Nadat de fles leeg was, werd het bedtijd, al was het nog helemaal licht. Tja, dat blijft onwennig, na twaalven en nog steeds licht. Niet veel later lag ik met een voldaan gevoel in m’n mandje. Wat was dit weer een mooie dag met een enorm lekker toetje! Weltrusten!

Dag 15

05-06-2014 Lindblad National Geographic expedition cruise

Vanochtend was het weer 06.00 uur dat de wekker afging. Waarom zo vroeg? Geen idee! Het ontbijt verliep in ieder geval rustiger dan gisteren. Geen ijsberen waarvoor we naar buiten moesten. Dit keer wel een landing. Ook al was het helemaal bewolkt, we gingen wel voor de lange hike. Dat betekende dat we om 08.45 uur gereed moesten staan in de mudroom. We leken wel een stel pinguïns. Alle kleren die we hadden meegenomen hadden we nu aan, inclusief ons reddingsvest. Weinig bewegingsvrijheid dus. In de zodiac op weg naar Svalbard leken we wel een sandwich. De zodiac had een behoorlijke snelheid en door de wind en golven kwam de punt aardig omhoog en werden we allemaal naar achteren gedrukt. Dit is het echte Svalbard met die koude wind. Een kleine wandeling op Nordaustland bracht ons naar de walrussen die daar op het strand van Torellneset lagen. Zij hadden totaal niet door dat wij er ook waren en snurkte lekker verder. Geen enkele beweging dus. Met Carl gingen we toen een stukje landinwaarts. Ook nu stond er weer iemand op de uitkijk, maar het gevaar schuilt eigenlijk vanuit zee. Een zwemmende ijsbeer kan zomaar uit het niets opduiken om een lekker hapje te grijpen. Maar goed, we leven nog, dus dat is niet gebeurd. Onderweg kwamen we niet veel tegen dan wat sneeuw, nagenoeg bevroren grind, wat mos en wat oude botten van een walvis. We moesten alleen niet te lang stil blijven staan, want dan werd het toch wel koud. Gelukkig had ik genoeg aan en was het redelijk te doen, alleen m’n neus, vingers en tenen werden koud. De terugweg in de zodiac ging een stuk beter omdat we beter verdeeld zaten, dus meer op de punt zodat we niet zo scheef zaten. Even na 11.00 uur waren we weer terug aan boord. Dat werd dus weer tijd voor een lekker bakkie. In de lounge hebben we toen de foto’s op de laptop gezet en even snel bekeken. En voordat we het wisten was het weer lunch time. Onvoorstelbaar dat ze toch elke keer weer iets nieuws kunnen maken! Wederom was het weer heerlijk met dit keer onder andere caesar salad en quinoa met vis en chickenwings. Na de lunch dachten we verder te gaan met de foto’s in de lounge. Maar helaas, nou ja helaas, buiten zagen we een muur van ijs. Dus, weer op naar buiten! Dat was geweldig! Zo ver we konden kijken een muur van ijs van zo’n twintig meter hoog. Voor de mooie foto’s gingen we naar het voordek. Ik had alleen mijn handschoenen niet bij me, dus dat werden al gauw bevroren handjes. Dan toch maar weer terug naar het achterdek waar je uit de wind stond. Om 14.30 uur was er vervolgens weer een presentatie die dit keer over de ijskap ging. Halverwege gingen die luikjes alleen dicht. Wat we na de presentatie gingen doen was dan ook niet moeilijk te raden, een powernap van 1½ uur! We werden alleen gewekt door het geluid van het ijs dat tegen de boot aan kwam. Het leek wel een enorm onweer, maar dan met geschud van een aardbeving erbij. We dachten nog een stukje mee te kunnen maken vanaf de bridge, maar toen brak we net door het laatste stukje ijs heen. Zo waren we wel op tijd voor de evening recap. Een half uurtje later zaten we met Richard & Sandra aan het diner. Dat was weer geweldig! Ook de tafel naast ons met Inger, Saskia, Carl en Sisse hadden het naar hun zin. Er werd dus wat afgelachen! Als voorafje hadden we dit keer een Sint jakobsschelp en voor het hoofdgerecht koos ik voor de risotto in plaats van de beef dat op een stuk bot lag. Na het eten zijn we nog even in de lounge gaan zitten met een lekker drankje. Ondanks het bewolkte weer was dit weer een zeer geslaagde dag, want zo ziet Svalbard er doorgaans uit. Op naar west Svalbard!

Dag 16

06-06-2014 Lindblad National Geographic expedition cruise

Deden we vanochtend de patrijspoortjes open, zat het helemaal dicht! Wat hebben wij dan de afgelopen dagen een mazzel gehad. Inmiddels waren we van de oost kant van Svalbard om het zuidelijkste puntje naar de westkust gevaren. Na wat fruit en oatmeal kon de dag weer beginnen! Vanwege de mist waren er geen buitenactiviteiten, maar hield Geoff, van National Geographic Wild, een presentatie over hoe de natuurfilms worden gemaakt. En hoe hij het dan brengt, is gewoon werelds. Niet veel later was er de presentatie van Lucho of wel de departure briefing voor zondag. Dat was wat minder natuurlijk, maar gelukkig hebben we morgen nog een volle dag om van te genieten. Daarna konden we zowat doorrollen naar de lunch, ware het niet dat daar weer een walvis was, vlakbij de boot. Dus eerst maar weer naar buiten voor wat leuke foto’s. En wat voor een foto’s! Dat beestje kwam zó dichtbij! Met de lunch zaten we dit keer weer met Richard & Sandra aan tafel. Ze hadden dit keer pizza en zoals gebruikelijk met de nodige salade. Dat was smullen! Na de lunch was het ons weer dik aankleden voor de afternoonhike. Maar toen we eenmaal klaar stonden, bleek de mist nog dikker te worden en werd alles uitgesteld. Om niet over te koken zijn we toen buiten op het dek gaan staan. Met een drie kwartier vertraging, gingen we toch van boord. Het werd een kleine hike op een eiland in het Hornsund fjord vol vogels. Je hoorde ze wel, maar door de mist zag je ze niet. Dan maar een stuk omhoog lopen tot net onderaan de klif. Toen zag je de vogels rondvliegen. Eenmaal beneden kregen we nog een mooi verhaal bij een schuilhut voor de jagers van vroeger. Binnen lagen er nog allemaal oude spullen. Om 16.00 uur zouden we nog even gaan kajakken, maar dat werd helemaal gecanceld. De mist was zo erg dat we op de terugweg met de zodiac op een gegeven moment geen Svalbard, maar ook geen boot zagen. Hoe weet je dan de weg? Even later zagen we dan toch de boot en zaten we niet veel later weer aan de koffie. Aan het einde van de middag hadden we nog een leuk spektakel, de polar plunch! Mij niet gezien! Vanaf de zodiac met het kajak platform zo de zee in, die zijn gek! De twee Nederlandse meiden waren wel zo dapper. Vanaf een mooi plekje kon ik wel leuke foto’s maken. Op een gegeven moment deed ook de cameraman zijn kleren uit, op zijn zwembroek na, en sprong het water in. Eenmaal weer in de zodiac ging ie in z’n zwembroek gewoon weer verder met filmen. Dat heeft ie vast vaker gedaan! Tijdens de evening recap zaten we bij de meiden na te genieten van hun polar plunch. Dapper hoor! En daarnaast kregen we nog een preview te zien van onze film. Die is zo gaaf! Vervolgens hebben we ook met hen gegeten en samen met Doug, Piers en Riyan van de Global Gallery. Wat hebben we weer gelachen! Vooral Piers met z’n kaasgrapjes. Tijdens het eten, overigens weer heerlijke zwaardvis en als voorafje diverse soorten haring, kwamen we al langs een paar mooie gletsjers. Na het eten zijn we daarom nog even naar buiten gegaan om het ook echt te beleven. Prachtig! Af en toe was de mist ook aardig opgetrokken en kwam de zon er iets doorheen. Aan het einde van het fjord moest ie natuurlijk weer terug en konden we binnen nog de herhaling zien. Wat een mooi toetje weer! En voordat je het wist was het alweer tegen twaalven. Tja, omdat het niet donker wordt, heb je geen benul van tijd. Inmiddels begon de lucht steeds meer op te klaren, dus dat wordt nog een hele mooie laatste dag! Weltrusten!

Dag 17

07-06-2014 Lindblad National Geographic expedition cruise

En inderdaad, vandaag deden we om 06.30 uur de luikjes open en was weer redelijk mooi weer. Redelijk, want er hing nog steeds behoorlijk wat bewolking. Na weer heerlijk wat oatmeal begonnen we om 09.00 uur aan onze laatste disembarkation naar Bellsund. Omdat er verder niks meer op het programma stond, besloten we de lange hike te doen. Met Doug en een aantal andere medepassagiers gingen we op pad. Het was weer ruig terrein met in het begin alleen maar keien. Even later werd het mos, wat zo lekker terug veert en soms zakte we aardig ver de sneeuw in. De toppen van de bergen op het eiland konden we helaas niet zien door de bewolking, terwijl aan de overkant de zon scheen. Ook hier zaten weer veel volgens en al gauw hadden we ook het eerste rendier te pakken. Het leek wel of ie nieuwsgierig naar ons toe kwam lopen. Menig keer kwamen we zo’n beestje tegen, of zelfs een aantal bij elkaar. Op een gegeven moment vroeg Doug om even te gaan zitten en in alle stilte te genieten van de omgeving. Wat een briljant idee! Want wat kan het hier dan stil zijn! De hike eindigde bij weer een schuilhut, al kon je dit keer niet naar binnen. Zo, de geweren konden weer worden ingepakt. Ook hier stonden ze namelijk weer op de uitkijk en ook Doug droeg een geweer bij zich. Dit was het ruige Svalbard, op naar de city Longyearbyen. Eenmaal terug op de boot konden we weer aanvallen voor de lunch. Zoals gebruikelijk gingen we eerst lekker aan tafel zitten en brachten ze ons een soepje. Dit keer een overheerlijke champignonsoep. Zo ontloop je namelijk de rij voor het buffet. Ideaal! En als die rij was verdwenen en onze soep op was, gingen wij eens een bordje opscheppen. Ze hadden weer heerlijke sla en een lekker visje met pasta. Dit keer schoven overigens John & Lynn, die van de trein uit Oslo, weer bij ons aan met nog een stel vrienden van hen. Na de lunch zat de boot weer op open zee en heb ik voor de zekerheid maar weer een tabletje ingenomen. Vervolgens werd het inpakken geblazen. Dat ging redelijk snel, al ging de boot wel aardig op en neer. Blijkbaar ben ik er nu aan gewend en had ik niet meer zoveel last. Aansluitend konden we ons opmaken voor de farewell cocktail. En dan sta je onder de douche en dan wordt er omgeroepen dat er walvissen voor de boot zwemmen. Moppie ging toen gauw met de camera naar buiten. Voor mij werd het wat lastiger, in ieder geval te koud om poedeltje naakt naar buiten te gaan. Gelukkig hebben ze dan toch een tv in de kamer hangen met een kanaal met alleen maar de webcam beelden van de boeg. En jawel hoor, zo kon ik de walvis ook zien. Helemaal geweldig toch! Toen ik eenmaal aangekleed was, ben ik nog wel even naar de bridge gegaan. Wat een drukte daar! Dat ze met zoveel bezoekers toch hun werk kunnen doen. In de verte zag je nog een paar keer de walvis boven komen. De lounge werd vervolgens gereed gemaakt voor de farewell cocktail. Ondertussen konden we naar de slideshow kijken van alle foto’s van alle passagiers. Elke passagier mocht namelijk een top vijf selectie inleveren. Leuk hoor, om al die foto’s te zien. Je zou bijna vergeten dat we in Bergen met de boot zijn vertrokken! Tijdens de farewell cocktail hield de kapitein weer een toespraak en werden nog de laatste crewmembers voorgesteld en bedankt. En dat alles onder het genot van een glaasje champagne, popcorn en wat hapjes. Voor de captains diner hadden we een tafel gereserveerd voor ons zessen, ofwel samen met Richard & Sandra en Jim & Lynn. Wat was dat een mooie afsluitende avond! Het eten was weer voortreffelijk met een carpaccio en weer een visje. Tijdens het dessert nam Moppie het woord en sprak namens Sven Lindblad een paar woorden. Voor de andere twee koppels was dit namelijk hun eerste Lindblad-trip. Dus dat was wel een medaille waard. In Tromsø zijn we zelf al op zoek gegaan naar een medaille, maar konden die niet vinden. In de Global Gallery hadden ze gelukkig mooie hangers van de Explorer met een ijsbeer erop voor aan een ritssluiting. Samen met Riyan hebben we die toen nog aan het lint van de keycard gedaan. De ladies waren helemaal verrast. Op naar de volgende trip! Na het eten zijn Richard & Sandra samen met Moppie nog even naar de bridge geweest om de kapitein te bedanken voor deze geweldige trip. Ondertussen kon ik mooi m’n verhaaltje schrijven in de lounge en de foto’s van vandaag downloaden. Ben ik in ieder geval weer helemaal bij. En wat een mazzel dat ik inmiddels tegen wat golven kan, want de boot ging vanavond aardig heen en weer. In ieder geval meer dan de tweede avond toen ik wel zeeziek werd. Om 23.00 uur werd het weer bedtijd. Morgen is het immers weer vroeg op voor onze laatste zodiactour. Weltrusten.

Dag 18

08-06-2014 Lindblad National Geographic expedition cruise

Keleere, om 05.25 uur liep de wekker alweer af! Vind je het gek dat ik moeite had om die oogjes open te krijgen. Toen we de patrijspoortjes open deden leek het net of we ergens in een fjord lagen met uitzicht op een bergwand met her en der wat sneeuw. In ieder geval geen plaatsje te bekennen. Op de tv zagen we echter wel op de webcam voor het schip het plaatsje Longyearbyen liggen. Om 06.30 uur stonden onze koffers ‘just in time’ buiten onze kamer. Vervolgens hadden we zelf nog een half uurtje de tijd om boven op het dek foto’s te maken voordat we om 07.00 uur konden ontbijten. Dat werd eerst even een koffie en toen eenmaal de rij was opgelost gingen wij eens kijken wat voor lekkers ze weer hadden. Je had immers toch 1½ uur de tijd. Daarna nog een laatste keer terug naar de kamer om de twee tassen te pakken én het reddingsvest. Jawel, nog één keer een zodiactour. Omdat er al een schip lag aangemeerd, lag ons schip voor de kust voor anker en konden we niet van boord lopen, maar werden we met de zodiacs aan wal gebracht. Dat heeft toch ook wel wat. Het was heerlijk weer in Longyearbyen en de temperatuur was een raad of vijf. Iets warmer dan we de afgelopen dagen hadden gehad. Op de kade stonden vervolgens bussen klaar voor een tour door Longyearbyen. Als eerste reden we naar een Gallery met schilderijen en oude landkaarten van Spitsbergen. Tussen deze landkaarten vonden we een aantal Nederlandse kaarten waaronder één van Willem Barents uit 1598. Vervolgens kregen we nog een film te zien over de verschillende seizoenen op Svalbard. Vier maanden lang is het gewoon compleet donker! Maar daarentegen is het zomers continue licht. Daarna werden we naar het plaatselijke museum gebracht met allemaal opgezette dieren. Dat hadden ze overigens wel op een hele mooie manier gedaan. Hier vonden we overigens nog een leuk souvenir: een haarband met ijsbeertjes. Na dit alles kregen we nog een rondje Longyearbyen. Aan het einde van de hoofdstad, wat overigens maar 2.000 inwoners telt, kregen we nog een foto stop bij een waarschuwingsbord voor ijsberen. Inderdaad leuk voor de foto. Vervolgens reden we nog langs een eider duck farm en langs een husky farm. Na het rondje om de kerk stopten we bij het Radison Blu hotel voor …… jawel, weer eten. En dan te bedenken dat het pas 11.00 uur was! Maar goed, voordat we straks weer wat krijgen is het wellicht al 16.00 uur. Ook dit keer was er weer een heel buffet uitgestald met (aardappel)salade, gerookte en gesmoorde zalm, krab en lam en als toetje onder andere slagroomsoesjes. Toch ging dat er wel in. Om 12.15 uur werd dan eindelijk de terugweg ingezet met een kort ritje naar het vliegveld. Daar aangekomen werden de boardingpassen uitgedeeld. Dat hadden ze dus wel goed geregeld. Uiteindelijk moesten we natuurlijk nog wel één voor één de security check door. Joho! Vervolgens was er maar één klein winkeltje. Gelukkig hadden we niet echt iets nodig. Maar in de ontvangsthal werden we lekker gemaakt met Noorse truien, maar helaas. Met een half uur vertraging zagen we ons vliegtuig binnenkomen. Het werd dan ook een half uur later dat we gingen boarden. Vervolgens werd het gewoon lopen naar het vliegtuig. Om 15.10 uur was het sprookje Svalbard ten einde en gingen we de lucht in. Niet veel later kregen we wéér te eten. En eigenlijk ging dat er ook wel weer in. Daarna was er nog wel even de tijd om m’n verhaaltje te doen en de foto’s te selecteren. Het was immers zo’n drie uur vliegen. Maar die drie uur vlogen voorbij. Eenmaal aan de grond werden we bij een slurf opgehaald door een bus en ergens achteraf afgezet. Vervolgens nog een lange rij bij de paspoort controle. Blijkbaar beschouwen ze Svalbard niet als EU-land, terwijl het bij Noorwegen hoort. Gelukkig was het hotel niet ver lopen en in het hotel lagen de sleutels voor de hotelkamers van onze groep al klaar. De hotelkamer was echter een afknapper ten opzicht van wat we de afgelopen twee weken hebben gehad. Het was ruim genoeg, maar een beetje uitgewoond. Voordat we een lekker drankje gingen nemen in de bar, heb ik nog even ingecheckt voor onze volgende vlucht, morgen naar Amsterdam. Rond 19.30 waren we vervolgens in de bar voor een heerlijke prosecco. Daar troffen Irwin & Ann en Jim & Lynn, maar geen Richard & Sandra. Met z’n zessen hebben we toen heerlijk gezellig gegeten. Dat was, onder het genot van een hamburger, wel even een mooie afsluiting zo samen. Toch werd het weer 23.00 uur voordat we in ons mandje lagen. Weltrusten!

Dag 19

09-06-2014 Oslo - Amsterdam

Zo, de laatste dag van de vakantie is aangebroken. Voor de verandering ging weer eens de wekker vroeg af, zodat we om 08.00 uur aan het ontbijt zaten. Daar zagen we weer menig Lindblad passagier. Zo kon Irwin het niet laten om nog één keer gedag te zeggen met de Hollandse drie kussen. Die snoepert! Tja, we zullen ze missen! Ook bij het ontbijt zagen we geen Richard & Sandra en dus hebben we bij het uitchecken maar een berichtje voor ze achtergelaten, omdat ze hun telefoon ook niet beantwoordden. Vervolgens konden we weer lopend naar de luchthaven. We waren lekker op tijd. Iets te vroeg zelfs, want we konden nog niet onze bagage afgeven. Wel konden we naar de Tax Refund Desk voor het terugkrijgen van de btw van de Dale trui die we op de heenweg al hadden gekocht in Oslo. Ook bij het inchecken kwamen we weer bekende gezichten tegen. Na de controle hebben we op de luchthaven nog wat rondgekeken en voor de verandering nog weer een koffie gedronken. Eenmaal bij de gate kwamen we Jim & Lois nog weer tegen. Twee tellen laten konden we al boarden. Dit keer hadden we geen ruimere stoelen, maar gelukkig hadden we niemand voor ons zodat ik ongestoord m’n laptop op schoot kon nemen voor het schrijven van m’n verhaaltje. Maar helaas, er waren een paar Noren die daar uitgebreid gingen zitten. Wat zijn we dan toch verwend met de vriendelijke Amerikanen de afgelopen weken! Om 11.50 uur gingen we precies op tijd de lucht in. En net zoals op de heenweg kregen we alleen maar een stroopwafel met wat te drinken. Gelukkig waren we dit keer wel zo slim om een broodje te kopen op de luchthaven. Anderhalf uur na vertrek stonden we weer met beide benen op Hollandse bodem. Wat was het druk op Schiphol! Da’s effe wennen. De koffers hadden we bijzonder snel zodat we om even na half drie thuis waren. Tja, dat werd dus weer boodschappen doen! Nadat de koffers waren uitgepakt hebben we nog even lekker bij Chris & Sita in de tuin kunnen nagenieten. Ja, dat temperatuurtje is even wennen! Zo’n 25 graden verschil is niet niks! Maar wat was het een ongelooflijk mooie vakantie. Een toppertje om in te lijsten!